Onzichtbaar onbegrepen

Ik ben momenteel weer iemand met onbegrepen gedrag. Dit keer niet omdat ik me als een verwarrend persoon gedraag. Mijn onzichtbare lichamelijke klachten door de kanker zorgen nu voor fronsende wenkbrauwen, roddels en stilzwijgende invullingen. Ik weet het. Ik merk…

Het grotere plaatje

Het is onrustig in mijn hoofd en lijf. Maria valt het ook op. We zitten in de binnentuin van het ziekenhuis om het gesprek bij de oncoloog voor te bespreken. “Ik zit met een dilemma, mijn kanker is te abstract…

Apotheek en eigen regie

Het is weer tijd voor mijn maandelijkse wandelingetje naar de apotheek. Rollo weet al waar we naar toe gaan en hij gaat rustig liggen voor het automaat. Ik toets de code in en even later gaat het vakje open. Alweer…

Hersteltijd

De lichten zijn gedimd en er klinkt rustige muziek. Ik lig op mijn rug te dobberen in het warme water. De juf komt langs de kant van het bad naar me toegelopen. “Als deze oefening te zwaar voor je is,…

Spelen met vuur

Er komt een beroepswaaghals langs bij de AYA’s (jonge mensen kankerclub). Tijdens de vorige AYA-lounge heb ik mijn zenuwachtigheid in de groep gegooid. Ik ben niet speciaal bang voor vuur. Ik ben bang om gepusht te worden om dingen te…

Aangetekende brief

Het is vrijdagmiddag, uurtje of twee en ik ben even snel op de tuin. Vanmorgen bij de fysio heb ik mijn halfjaarlijkse inspanningstest gedaan. Dat ik niet train om iets op te bouwen, maar om zo min mogelijk te verliezen…

Mijn kanker is vier

Begin april was mijn kanker jarig. Vier jaar alweer. Ik heb al een tijd geen scan gehad, dus ik weet niet of ze groeit als kool of juist achterloopt op de curve. Het doet er niet toe, ik voel geen…

10% oplossingen

Vijftien jaar geleden leefde ik van crisis naar crisis. Regelmatig zat ik bij de crisisdienst, soms werd ik direct opgenomen, andere keren probeerden we het eerst nog een tijdje thuis. Ik maakte onder lichte dwang een signaleringsplan om een volgende…